El fin una voyage muy bonito!

Hola amigos,

Jawel voor ons zijn de laatste uurtjes in Zuid-Amerika aangebroken...Na 9 maanden reizen door 8 verschillende landen is het nu tijd om weer naar ons eigen land te gaan! Daarom bij deze het afsluitende verhaal van onze laatste maand die we voornamelijk in Equador hebben doorgebracht. We zijn nu in Quito waar we dachten op het einde van de reis te kunnen proosten met een biertje en wijntjes. Wat blijkt morgen zijn de gemeenteverkiezingen en om deze in goede wegen te leiden mag er 3 dagen voorafgaand aan de verkiezingsdag geen alcohol worden verkocht en gedronken. Ditzelfde gebeurde een aantal maanden geleden ook in Chili. De uitgaansgelegenheden zijn dan ook uitgestorven dus we zullen vanavond aan de sap gaan op het dakterras van ons hostel.. Geen ramp al vertonen we al wat lichte afkickverschijnselen..

Dit even over de drooglegging in Equador, het land met de meeste variteit in landschappen op een relatief klein oppervlak. Nu denk je dat zijn minder uren in de bus zitten want van de Amazone naar de Sierras en vervolgens de kust is maar een paar honderd kilometer. Maar goed ook Equador kent slecht wegen, bussen en vooral buschauffeurs die houden van lang tafelen. Dus een ritje van 100km duurt ook hier zo´n 3 tot 4 uur en is altijd weer een avontuur.
Wegen en bussen zijn misschien min of meer hetzelfde als in Peru (Bolivia blijft stipt op nr.1 avontuurlijke busritten), de mensen, de steden en het eten zijn weer anders. Een bananenland is het zeker, gekookte, gegrilde, gefrituurde, geprakte bananen zijn op elke straathoek te vinden. Cacao en koffie zijn ook in grote getalen aanwezig. Wat eerste even wennen was dat de munteenheid de dollar is en dat er Amerikaanse, Engelse maten zoals feet wordt gebruikt. Ook zijn hier meer Amerikaanse toeristen te vinden dan in de vorige landen, wat niet verwonderlijk is gezien de banden die Ecuador met de V.S heeft.
Ons hoogtepunt was de trip naar de Amazone, lang zijn we hier langsgereist en nu besloten we om in Ecuador eens diep de Amaone in te gaan. Om bij de lodge in het regenwoud te komen was een busrit van 12 uur (vanaf Quito), een jeeprit van 3 uur en een boottocht van 3 uur nodig. En dan heb je ook wat, want wat was dat prachtig! Duizenden rare dieren en bomen en de geluiden.. Dit was dus de Amazone. Vijf dagen overnachtten we in een lodge en van hieruit deden we dag en nachtwandelingen, kayaktochten en zwommen we aan het eind van de dag in de laguna waar een plek was die vrij was van piranjas en die visjes die in je kruis naar binnen zwemmen. De meest bijzondere diersoorten waren de apen, anacondas, boa constrictors, vogelspinnen, mieren ter grote van je duim, roze dolfijnen, luiaarden, piranjas en de vogels. Onze favoriet was wel de Stinkey Turkey, dit is een soort dinosaurus vogel met een blauwe ster om zijn oog. Ze maken een kuchend geluid (alsof ze erge keelpijn hebben) en zijn redelijk makkelijk te zien omdat ze de lompste en sloomste vogels zijn. Zeker als je ze met de ijsvogels en kolibries vergelijkt.
We wisten dat er veel soorten mieren bestaan en dat als je in een mierennest gaat staan ze heel veel pijn kunnen aanrichten (vraag maar aan Renske) maar dat je mieren kunt eten die naar citroen smaken en er mieren zijn die met zijn drien je hele hand kunnen verlammen dat waren toch leuke nieuwtjes.
Een avond gingen we met de groep piranjavissen. Dit klinkt erg spectaculair maar ook voor piranjavissen geldt dat je geduld moet hebben voordat je raak hebt. En wat bleek ze hielden niet zo van gringos. De enige die vangst had was onze gids die geen moeite hoefte te doen om dit angstaanjagende beestje te vangen. ´s Avonds kwam de piranja weer te voorschijn en wel in gegrilde vorm, een heerlijke vis!

Behalve het aanschouwen en eten van al deze dieren hebben we een indianendorp bezocht waar zo´n 150 mensen wonen. Met uitzondering van de oudste inwoners en de sjamaan dragen zij t shirts en broeken maar leven nog steeds van wat de natuur te bieden heeft (en de laatste jaren van het toerisme). Er wordt o.a rijst, cacao, veel fruit en yuca verbouwd. Dat laatste is een soort aardappelplant waarvan de wortels worden gebruikt om brood van te maken. Verder worden veel beesten gegeten zoals apen, vogels en vis. Toen wij hier rondliepen vonden we dan ook af en toe een apenschedel die soms veel weg hebben van mensenschedels. Maar er werd ons verzekerd dat vijandige stammen niet in dit gebied voorkwamen. ;) Het bezoek aan de oude sjamaan was interessant aangezien dit de dokter van het dorp is en iedereen die er woont naar hem toegaat met zijn kwalen. Dit zijn voornamelijk tropische kwalen en om deze te genezen houdt de sjamaan een heel ritueel bestaand uit cactusdrankjes en spreuken. We dachten alleen te zijn met de sjamaan maar vonden een Fransman in een hangmat die de opleiding Sjamaan deed. Hiervoor moet je een paar weken lang cactusdrankjes en andere aparte planten drinken en eten die ervoor zorgen dat je hallucinaties krijgt en volledig van de wereld raakt, zoals ook deze Fransman. Wat je er later in Frankrijk mee wil doen blijft een goede vraag maar goed als je graag een paar weken in een andere wereld wil verkeren waarom niet? Ons werden de cactusdranken verboden en we hielden het maar bij ons water.

Na de Amazone zijn we naar de hoofdstad Quito gereist na een lange rit met verschillende drugscontroles vanwege de nabijheid van Colombia. In Quito is het altijd lente lazen we in de reisgids, en dat bleek zo te zijn. Niet te warm op 2800m en met een zonnetje is het goed terrasweer en prima om de stad te bekijken. Quito bestaat uit twee aparte centra, het oude en het nieuwe en is omgeven door vulkanen. Het oude centrum is mooi om overdag te zijn en bestaat uit steegjes, kerken en de grote katedraal. Hier zijn de straatverkopers, schoenpoetsers en markten te vinden. Vooral kokosnootverkopers zijn er veel en zo´n kokosnoot met een rietje erin is een lekker drankje.´s Avonds is het hier volledig uitgestorven en is er meer te beleven in het nieuwe centrum waar de restaurant en cafe´s te vinden zijn. Ons hostel waar we nu ook weer terug zijn bevindt zich tussen de twee centra en ligt iets hoger waardoor we mooi uitzicht hebben over de hele stad.

Na Quito zijn we al lopend, liftend en met de bus een aantal Andersdorpen afgegaan. Vanaf een prachtige vulkaankrater met meer zijn we begonnen te lopen naar het eerste dorp. Aangezien de erfhonden goed weten wie hier niet thuis horen werden we af en toe bestormd door een mormel met ontblote tanden die ons maar al te graag in de enkels wouden bijten. Dit bleef ons bespaart door net te doen of ze iets naar je toe gooiden. De varkens daarentegen waren ons wat gunstiger gezind. Het landschap in deze Andesdorpen bestaat vooral uit groene akker met veel mais die op hellingen liggen en waartussen kleine huisjes van leem staan met een paar koeien en kippen eromheen.
De melk wordt door de melkboer opgehaald en om bij het volgende dorp te komen konden we met de melkboer mee. Uiteindelijk hebben zo een hele ronde gemaakt en kwamen weer uit in Quito vanwaar we een nachtbus naar de kust hebben gepakt.

De laatste dagen bestonden vooral uit strand, vis en coctails. Behalve dat zijn we drie dagen op een ecologische boerderij geweest waar we kijkje konden nemen en waar enkel vegetarisch en ecologisch eten was. Na drie dagen moest vooral Pim echt weer vlees en bier tot zich nemen, dus keerden we terug naar de niet ecologische wereld. Wat zeker interessant was was hoe het systeem van permacultuur in elkaar zit en welke vruchten en fruiten worden verbouwd aan de kust van Ecuador. Voor de bemesting waren er ook een heleboel dieren waarvan de worm en de cavia nog de meeste bruikbare mest leveren. Zo leer je nog eens wat, al denken we er nog steeds over geen ecologische boerderij maar een capibara/cavia farm te beginnen waar volgens ons nog wel markt voor is in Europa.

Op het moment van schrijven zijn we weer terug in Quito waar we gisteren lekker uit eten geweest zijn en een heerlijk avondje uit hebben gehad op cola en koffie. Het komt de omzet van de clubs en barren niet ten goede die tijdelijke drooglegging. Vandaag hebben we ons voorbereid op de vlucht van morgen en hebben met moeite alle souveniers en andere ongein in onze tas weten te prakken. Vooral Renskes tas staat op barsten... Laten we hopen dat de tas nog dienst wil bewijzen tot op Amsterdam. Nou dit was dan het einde, aan alle het goede moet een einde komen, maar we hebben ook wel weer zin om jullie te zien hoor. :) Morgen vliegen we via Atlanta naar Amsterdam waar we om 8 uur in de morgen weer voeten op Nederlandse bodem hopen te zetten. Adios America Sur, hasta luego!

Iedereen bedankt voor alles en dat soort dingen. Het was hartverwarmend om jullie reacties te lezen en we hebben er dan ook van genoten. Kom vooral langs voor een borrel en we vertellen met liefde alles aan jullie.

Kus Pim en Rens